Jólin

Dvöl mín hér í Reykjavík hefur verið yndisleg og ég hef notið þess að vera í faðmi fjölskyldunnar. Ég datt niður á nokkrar góðar gjafir til að gefa fjölskyldunni á flakki mínu um verslanir, og fékk einnig sjálfur margar flottar í kvöld, sem eiga bæði eftir að nýtast mér og skemmta. Ég mælti mér mót við gamlan vin í Kringlunni sem býr úti á landi og hitti líka fleira fólk sem ég þekki, svo það var ekki leiðinlegt að eltast við gjafirnar þessi jólin. Maturinn var vægast sagt frábær núna á aðfangadag, eins og flest jól og Gréta frænka var með okkur núna svo við vorum sjö saman í kvöld. Bróðir minn hann Elvar slapp með skrekkinn en það kviknaði í hárinu hans út frá kerti! Sem betur fer var það þó bara einn lokkur sem brann, því hann var fljótur að uppgötva hvað var að gerast! Jólin geta verið skrautleg stundum. Ég læt þessi orð duga að sinni og óska öllum gleðilegra jóla og farsæls komandi árs.

Tilhlökkun

Nú styttist óðfluga í að ég sameinist fjölskyldunni á ný í tvær æðislegar vikur (ég veit þær verða það!). Bara fjórir vinnudagar enn og þá get ég lagt í hann, yndislegt! Það er líklegt að ég muni koma aðeins við á Hólmavík, kannski í einn dag til að hitta ömmu og afa og vini og ættingja þar. Það er líka fínt að taka þennan langa akstur í tvem pörtum. Annars er það af mér að frétta að ég fór á þrælskemmtilegt og bragðgott jólahlaðborð á laugardaginn með vinnufélögunum úr Íslandssögu og fleirum. Eftir matinn var vel heppnað ball og mikið dansað og skrallað með góðu fólki. Maður að nafni Stefán var annar af tvemur sem spiluðu og sungu fyrir okkur en hann þekki ég ágætlega því hann vann við að keyra ruslabílinn á Ströndum þegar ég bjó þar, en er nú fluttur á Ísafjörð. Ég hef ekki orku til að skrifa meira í þetta sinn þó klukkan sé ekki margt því ég virðist vera búinn að næla mér í hálsbólgu í fyrsta sinn í langan langan tíma, en ég þakka lýsinu og C-vítamíninu hve vel mér hefur tekist að losna undan hálsbólgunum sem hrjáðu mig minnst þrisvar sinnum á ári áður en ég fór að vera duglegur að taka þessi efni. Það vantar bara upp á hreyfinguna hjá mér, þá væri ég komin í góð mál. En, nú leggst ég í rúmið og vona að ég verði orðinn ferskur á föstudaginn. Ég hlakka til að sjá ykkur öll, hafið það sem allra best vinir mínir.

Steinrotaðist

Lífið er skondið. Ég kom heim þreyttur eftir vinnu og ákvað að skella mér til Ísafjarðar og gera vel við mig á föstudagskvöldi. Fékk mér að borða á Thai Koon og svo ís á eftir í Hamraborginni og brunaði svo til baka. Miðstöðin var í botni hjá mér í þessum 12 stiga gaddi svo mér var hlýtt í bílnum, en í staðinn þurrkaði hún í mér augun og augnþurrkurinn hélt áfram eftir að ég var kominn heim. Ég hafði týnt augndropunum mínum svo ég ákvað að hlusta á þátt á Rás 2 í gegnum netið á meðan ég væri að jafna mig. Ég lagðist því upp í rúm með lokuð augun. Eftir það ætlaði ég að sjálfsögðu að rísa á fætur og gera eitthvað meira, enda klukkan ekki nema rúmlega níu. Það gerði ég líka en þá var kominn næsti dagur, dagurinn í dag! Þessi útvarpsþáttur steinrotaði mig greinilega svo ég svaf værum og löngum svefni til klukkan átta í morgun!

Ísóskrall

Nú gerðist það! Ég fór á djammið á Ísafirði um helgina, það fyrsta síðan ég flutti vestur í ágúst. Vinur minn var í stuði og vildi kíkja yfir á Ísafjörð á laugardaginn. Ég lét tilleiðast svo það voru opnaðir öllarar og kíkt í Edinborgarhúsið, sem er einn aðal staðurinn á svæðinu. Þar spiluðum við púl til að byrja með sem er mitt uppáhald, ekki síst þetta kvöld þar sem ég vann loksins leik fj****** hafi það! Þarna var einnig píluslagur í gangi svo það var hollara að vera ekki of nálægt, en engar áhyggjur þó, fólk var að reyna að hitta píluspjaldið, ekki hvort annað! Þarna var meira að segja fótboltaspil svo það leiddist engum. En er leið á kvöldið voru nú flestir komnir á dansgólfið eins og vera ber. Það hefur reyndar oft verið fjölmennara hér, er mér sagt, en jólahlaðborðatíminn er hafinn sem hafði sín áhrif svo að ansi margir voru á einu slíku þetta kvöld.

Sunnudagurinn var ekki svona skemmtilegur get ég sagt ykkur, bjórunum var líklega einum ofaukið, en ég slapp þó furðulegt nokk til baka til Suðureyrar fölur í framan og án... svo ég fari fínt í þetta, uppsala ! Eftir sveittan hádegis-þynnkuborgara hresstist ég smá, en kom þó engu í verk það sem eftir lifði helgi. Úff, ég verð að segja það að rjúkandi kaffibolli eða ískalt kók er bara alveg nóg fyrir mig... EN jæja, þetta var gaman! Skemmtilegt skrallið dró þó töluvert úr framkvæmdagleðinni hjá mér svo ég ákvað að fresta öllum tiltektum til næstu helgar, framtíðar mér til mikillar gleði.

Sjávarstuð

Nýliðin helgi var hressandi. Ég komst í mína fyrstu siglingu í vetur, en síðan ég kom hingað vestur hefur mig mikið langað til þess. Vinur minn sem er í björgunarsveitinni Björg hér á Suðureyri bauð mér að koma með í ferð á einum af björgunarbátunum en með í för var bróðir hans sem er líka í sveitinni, einn annar björgunarsveitarmaður og svo tveir bændur frá Botni sem er bærinn innst í Súgandafirði, en tilgangur siglingarinnar í þetta sinn var einmitt að skyggnast um eftir sauðfé sem gæti hafa orðið eftir frá því í leitunum í haust.

Reyndar byrjaði dagurinn hjá mér á því að ég þurfti að mæta í vinnuna frá 8-12 því það hafði verið svo mikill fiskmarningur eins og hann kallast, að það gafst ekki tími til að klára hann á föstudaginn. En hvað um það, ég náði smá dýfu í heita pottinum eftir vinnu áður en ég skellti mér með í bátsferðina. Siglt var út fjörðinn til norðurs og svo austurs alveg að Galtarvita nokkrum við heiðan himin. Það var auðvitað ægifagurt að sjá fjallgarðana frá hafinu og Súgandafjörðinn frá nýju sjónarhorni svo ég hóf að taka myndir í gríð og erg. Er ég var að smella af einni myndinni af fjallinu Gelti varð mér allt í einu snögg bumbult! Þarna fann ég i fyrsta sinn á ævinni fyrir sjóveiki, en þarna utan við fjörðinn var ágætis öldugangur þó að inni í honum væri á sama tíma spegilsléttur sjór að kalla. Það hefur heldur ekki hjálpað til að ég var nógu vitlaust til að skófla í mig piparkökum með mjólk rétt fyrir brottför, ekki gáfulegt það haha!

Ég jafnaði mig nú fljótt eftir að ég hætti að góna í myndavélina og horfði í staðinn á fasta punkta, sjóndeildarhringinn og strandlengjuna. Svo var ég orðinn það eiturhress er við snérum inn í fjörðinn að ég lagði í myndatökur á ný. Nú fórum við djúpt inn í fjörðinn en hann er afar grunnur á stórum svæðum, sérstaklega fyrir miðjunni, svo það varð að passa vel hvar siglt var. En um borð voru auðvitað menn sem þekkja svæðið inn og út og björgunarbáturinn vel búinn, með GPS korti og öllu, svo þetta var alveg skothelt. Ég fékk gott tækifæri til að sjá Norðureyrina (sem er beint á móti Suðureyri) bara nokkra metra frá strandlengjunni og svo aðeins innar voru selir á vappi. Er við komum að náttúrulegri höfn í Selárdal nokkrum stökk annar bóndinn frá borði og tók hindinn sinn með en hann vildi næla sér í smá hreyfingu og ganga heim að Botni. Sólin er víst ekki lengi á lofti svona seint í nóvembermánuði svo nú urðum við að fara að koma okkur til baka, en auk þess var byrjað að fjara. Við vorum allir kappklæddir, enda fimbulkuldi og meira að segja krap í sjónum, en fatnaðurinn hafði haldið á okkur hlýju fram að þessu. En nú hafði kuldaboli náð að naga í gegnum fatnaðinn um það leiti sem við komum inn í höfnina á Suðureyri. Ég hjálpaði svo fólkinu að ganga frá bátnum og þakkaði fyrir mig.

Fjörið þennan laugardag var ekki alveg búið því að um kvöldið fór ég með á körfuboltaleik þar sem öttu kappi KFÍ gegn Grindavík. Grindvíkingarnir unnu því miður ansi stórt þrátt fyrir harða baráttu KFÍ sem náði þó ansi mörgum stigum eins og lokatalan 94-122 sýnir. Alveg magnað að ég skuli vera að ræða um íþróttir, þetta er eitthvað nýtt hjá mér! En allavega, við héldum áfram stuðinu, fengum okkur að borða í Hamraborginni og spiluðum svo pool leiki í Edinborgarhúsinu og þar náði ég að bragða á einum jólabjór, þeim fyrsta á árinu og reyndar var þetta sá eini þetta kvöld því mig langaði bara aðeins að smakka.

Næsti mánuður verður frábær. Ég er nefninlega búinn að panta mér frí frá 20. desember til 6. janúar og er nú þegar byrjaður að telja niður dagana, því ég get ekki neitað því að ég hlakka til jólanna. Þá verður auk jólahaldsins sannarlega gert eitthvað skemmtilegt með fjölskyldu og vinum, alveg klárt mál. Sjáumst þá!

Glataður laugardagsmorgunn

Í síðustu viku ákvað ég að skjótast á bílnum til Reykjavíkur í smá fjölskylduheimsókn, enda var ég farinn að sakna hennar svolítið eftir nokkurra vikna fjarveru. Ég var þreyttur eftir vinnudaginn á föstudeginum svo ég ákvað að vakna bara snemma næsta morgun og aka af stað þá. Mér tókst að rífa mig á fætur um sjöleitið og var farinn af stað klukkan átta. Aksturinn gekk vel þrátt fyrir hálku og naglalaus vetrardekkin en mér brá nú heldur betur þegar ég stansaði á Hólmavík til að koma við í kaffi hjá ömmu minni og afa í föðurættinni. Mér varð nefninlega þar litið aftan á bílinn minn og sá þá að hægra afturljósið var mölbrotið, stuðarinn rispaður að ofanverðu og skotthlerinn beyglaður og sprunginn og ónýtur að öllum líkindum.

Einhver hefur greinilega ekið á bílinn minn á Suðureyri og stungið af, en ég vissi ekki af því fyrr en nú vegna þess að það er alltaf komið myrkur þegar ég er búinn í vinnunni og ég hafði gengið í vinnuna alla vikuna og ekki hreyft bílinn síðan á þriðjudaginn. Þann dag stóð snjómokstur yfir á bílaplaninu hjá okkur í ,,bragganum," eins og húsið mitt er kallað, og ég hafði því verið beðinn um að færa bílinn á meðan. Ég ók honum yfir á sjoppuplanið og lagði þar, en sjoppan er bara næsta hús við braggann. En svo liðu dagarnir og ég hafði ekki haft fyrir því að færa bílinn til baka, enda taldi ég hann jafn öruggan á sjoppuplaninu eins og hinu bílastæðinu, en það var heldur betur rangt mat hjá mér.

Frændi minn í Reykjavík sem vinnur við bílaréttingar skoðaði bílinn fyrir mig og taldi að viðgerð gæti farið í 400.000 kallinn á almennu verkstæði. Semsagt, ég er kominn með tjón upp á sömu upphæð og ég keypti bílinn á, og það grátlegasta er að ég var að ljúka við að borga hann aðeins sextán dögum áður en ég uppgötvaði tjónið. Frítíminn hefur verið svo lítill hjá mér að ég hafði enn ekki sett hann í kaskótryggingu, en það hafði sannarlega verið á döfinni næst þegar tryggingamálin hefðu náð athygli minni.

Ef sá eða sú sem ók á bílinn minn hefði verið heiðarlegur og tilkynnt áreksturinn þá hefði tryggingafélagið borgað og manneskjan aðeins þurft að greiða í kringum 15.000 kall í sjálfsábyrgð (eða svo er mér sagt) og ég hefði sloppið við viðgerðarkostnaðinn. En því miður var þetta óheiðarleg manneskja og ég sit því uppi með þetta tjón sem er jafn dýrt og upphæðin sem ég ætlaði að vera búinn að spara fram á vor. Þetta er svo grátlegt fyrir mig að ég hef sjaldan eða aldrei verið eins vonsvikinn og óhappið með bloggið sem eyddist óvart var bara grín miðað við þetta! Ég biðst afsökunar á öllum þessum harmakveinum undanfarið, hér er ég vanur að blogga á léttu nótunum, eins og ég er nú næstum alla daga, því að ég er búinn að vera mjög hamingjusamur undanfarin 6-7 ár eða svo. En hvað get ég sagt, það er erfitt að brosa þegar hálfur vetur sem átti að fara í að koma mér loksins á rétt ról fjárhagslega svo ég kæmist áhyggjulaus í skóla aftur er farinn í vaskinn.

Svo ég segi frá því skemmtilega úr helginni þá var auðvitað yndislegt að eyða tíma í bænum með fjölskyldunni og ég naut þess í botn þrátt fyrir langan akstur og stuttan tíma. Ég reddaði mér líka loksins nýjum síma svo nú er ég ekki lengur með sprungu yfir miðjum skjánum, ónýta rafhlöðu og símasamband sem dettur út í tíma og ótíma vegna þess að SIM kortið tollir ekki nógu vel í, heldur er ég kominn með þennan fína ,,snjallsíma" með snertiskjá sem kostaði ekki nema um sextán þúsund. Ég verð alveg lágmark að geta verið í símasambandi við mitt fólk svo þetta var bráðnauðsynleg fjárfesting!

Jamm, ég læt þetta duga í bili. Þetta er kannski leiðindamál, en þessi bíll skiptir mig samt engu máli í stóra samhenginu, svo ég verð að reyna að stappa í mig stálinu og vera jákvæður. Ég er jú við hestaheilsu og á góða að sem er alltaf það eina sem skiptir í raun máli. Eigið góðan dag öllsömul!

Urrandi pirrandi

Vá hvað ég er reiður núna. Ég er eyddi heilum klukkutíma í að skrifa bloggfærslu í kvöld, og ég var á lokametrunum að klára hana og vista. Ég hafði fengið frábæra hugmynd sem ég hlakkaði til að deila með ykkur! En nei, ég rakst í einhvern grábölvaðan takkaskratta einhversstaðar á lyklaborðinu og allt eyddist, öll vinnan fór í súginn bara si svona. Mikið er ég svekktur yfir þessu. Núna hef ég ekki tíma til að byrja upp á nýtt. Klukkan er orðin tíu og ég þarf að vakna hálf sjö á morgnana til að mæta í vinnu. Þannig að því miður, það verður engin bloggfærsla í þetta sinn. Andagiftin kemur hjá mér á nokkurra daga fresti og þá stekk ég í tölvuna og skrifa. Ég ætla upp í rúm núna að lesa svo ég sofni í góðu skapi, eins og ég er nú oftast í vinir mínir! Þessu varð ég samt að deila með ykkur því ég varð svo innilega vonsvikinn! Hafið það sem allra best og sofið rótt, í alla nótt!

Sindri Snær í heimsókn :)

Nú er ég búinn að fá Sindra Snæ ,,litla" bróður í heimsókn og heppnaðist sú helgi vonum framar! Ég hafði alveg eins búist við að honum myndi leiðast hjá mér á einhverjum tímapunkti en það kom ekki ein slík sekúnda. Hann vill strax ólmur koma aftur og mikið er ég nú ánægður með það! Ég get sagt það sama, ég myndi mjög svo vilja fá hann einhvern tíman aftur í heimsókn því ég skemmti mér alveg jafn vel þessa helgi.

Fyrst stefndi í að heimsóknin tæki enda áður en hún hæfist því það var frekar hvasst og tvísýnt með flug, en fluginu daginn áður hafði verið aflýst sem jók á áhyggjur mínar. En sem betur fer slapp þetta og Sindri lenti um sexleitið á föstudaginn eins og áætlað var. Steinar vinur minn hérna á Suðureyri kom með mér að sækja Sindra og við fórum beint af flugvellinum á rúntinn um Ísafjörð því við höfðum ákveðið að fara í bíó um áttaleitið á myndina Thor 2 og urðum því að drepa tímann í millitíðinni. En við komum líka við í Hamraborg, bestu sjoppunni á Ísafirði og tróðum okkur út, það er nú nauðsynlegt að gera vel við sig um helgar. Eftir bíóið fórum við svo á Suðureyri og tókum úr töskunum. Haldið þið ekki að það hafi leynst gjafir handa mér innan um dótið hans Sindra sem mamma og hann vildu færa mér: snakk, nammi, bakkelsi og fleira gúmmelaði, auk plastíláta sem mig hafði vantað! Ég þakka bara innilega fyrir mig!

Á laugardaginn byrjuðum við á að gefa öndum nokkrum brauð en ég stóðst ekki mátið að sýna Sindra kvikyndi þessi því að æstari öndum hef ég ekki kynnst annars staðar á minni ævi. Endurnar eru svo trylltar í brauð að um leið og einhver þeirra verður manns vör, þá gargar hún af öllum lífs- og sálarkrafti og þá tekur allur hópurinn við sér og þær koma á móti manni eins og herfylking og umkringja brauðgjafa/na og éta eins og þær hafi ekki fengið mat í viku. Stundum kemur fyrir að þær elti mann þó þær séu búnar að fá allt brauðið, og einu sinni var ég eltur á bílnum! Ég kalla þær því í gamni ,,drápsendurnar" og við Sindri sprungum úr hlátri yfir hamaganginum en tókum svo til fótanna að því loknu!

Að brauðgjöf þessari lokinni rúntuðum við yfir til Ísafjarðar og skoðuðum bæinn og tókum nokkrar vel heppnaðar myndir af okkur félögunum, en fórum svo yfir til Bolungarvíkur og skelltum okkur í sundlaugina, í heitan pott og fleira sem var mjög svo hressandi í kuldanum. Á bakaleiðinni var komið við í Bónus og keypt meira gúmmelaði fyrir helgina!! Um kvöldið var okkur Sindra boðið yfir til Steinars og þar eignaðist Sindri vin, Andra, sem er yngsti bróðir Steinars og kom þeim vel saman þó Andri sé nokkrum árum eldri. Grand Theft Auto var spilaður grimmt í þessari heimsókn og hafði ég gaman af að fylgjast með æsingnum, en ég er orðinn svo slappur tölvuleikjamaður að ég fylgdist bara með, allavega í þetta sinn! En ég ætti nú kannski, svona þegar ég hugsa málið, að dusta rykið af tölvuleikjaáhuganum, því það kemur alveg fyrir í þeim takmarkaða frítíma sem ég hef að mér leiðist. Þegar við komum heim í herbergið mitt að heimsókn lokinni horfðum við á uppáhalds bíómyndina mína ,,Office Space" og það kom mér skemmtilega á óvart að Sindri ,,fílaði" hana bara í botn þó svo að hún væri gamanmynd/grínmynd sem er aðallega stíluð á fullorðna fólkið. En ég skal líka segja ykkur að brósi hefur þroskast alveg svakalega bara á einu ári og hann er orðinn mjög mannalegur, enda er kallinn að fermast á árinu!

Sunnudagurinn tók á móti okkur með miklu blíðskaparveðri en það bærðist ekki strá um morguninn. Því miður var heimfarartíminn að bresta á fyrir Sindra en áður en það yrði ákváðum við að fara í sundlaugina á Suðureyri sem er ekki síðri en sú í Bolungarvík, en Suðureyri er eini bærinn á svæðinu sem býr við hitaveituvatn. Í hádeginu var komið að kveðjustundinni og Sindri fór með flugvélinni til Reykjavíkur. Við vorum sælir og glaðir eftir þessa vel heppnuðu helgi og hann sagði mér að hann hefði helst viljað vera lengur. En það kemur nú örugglega að því að hann komist aftur í heimsókn, áður en hann veit af.

Þriggja daga flugskrepp

Heil og sæl. Ég tók þá skyndiákvörðun á fimmtudaginn að kaupa mér flugmiða til Reykjavíkur daginn eftir og fá frí á mánudaginn. Ég er ekki búinn að redda mér nagladekkjum svo þetta var eina vitið (því heiðarnar eru nú flughálar á köflum), og svo er þetta bara svo þægilegt að vera ekki nema fjörutíu mínútur á leiðinni fyrir ekki svo mikið hærri upphæð en hefði farið í bílferðina. Síðan græði ég líka hátt í tólf tíma sem hefðu farið í aksturinn, ekkert vesen! Þetta var fyrsta flugið mitt í fjögur ár eða síðan 2009 þegar ég fór á Þjóðhátíð í Eyjum. Árið áður, 2008, fór ég til Spánar með fjölskyldunni og nú fimm árum síðar er sú góða ferð ennþá síðasta utanlandsferðin mín.

Það má sjá af ofangreindu að það er löngu tímabært að skutla sér í útlandið, spurningin er bara hvert og með hverjum? Ef einhver iðar í skinninu að kíkja út og vantar ferðafélaga þá má sá eða sú alveg hafa samband við mig og sjá hvort ég hafi ekki bara áhuga! Ekki það að nú er það í forgangi hjá mér að skrapa saman fé til að borga út í íbúð (en ég gæti þó tekið upp á því að geyma upphæðina og klára skólann fyrst). Minniháttar utanlandsskreppi ætti þó að vera auðvelt að finna stað í bókhaldinu. Ég reyki ekki og drekk sama sem ekkert svo það kostar mig ansi lítið að lifa miðað við hjá mörgum.

Svo ég spóli aftur í núið þá er ég semsagt staddur í Reykjavík og er búinn að njóta þess í botn enda þarfnaðist ég þess að eiga smá fjölskyldutíma í nokkra daga. Ég er búinn að kíkja í bíó, versla, fara í heimsóknir, skella mér í sund, rúnta, fara í fjölskyldugöngu og ég komst jafnvel í klippingu (takk frænka!). En nú nenni ég ekki að skrifa meir, best að setjast með kaffibolla og góna á imbann með hinum. Svona þriggja daga helgar eru mér að skapi!

Mér er létt!

Nú er ég nýkominn til Suðureyrar eftir smá ,,skreppitúr" á Strandir. Vinnuvikan var erfið og löng því ég var að vinna í ellefu til tólf tíma á dag alla vikuna, að laugardeginum meðtöldum. Ég þurfti líka að hugsa fyrir öllu í fjarveru vinnufélaga míns og bar mikla ábyrgð. Ég var því orðinn nokkuð þreyttur þó ég hafi farið snemma að sofa á kvöldin. Það var þó klárlega sterkur leikur núna að sofa vel. En ég lærði líka heilan helling af þessu svo þetta var í raun það besta sem gat gerst, að neyðast til að sjá um allt í nokkra daga.

Ég ákvað semsagt að ,,skreppa" á Strandir þó það sé töluverður akstur þvi ég vildi endilega komast aðeins í annað umhverfi og hlaða ,,batteríin." Svo langaði mig líka bara að heilsa upp á mitt fólk. Þetta var þægilegur akstur í góða veðrinu og ég fékk gistingu hjá Hadda frænda á Stakkanesi en Gréta frænka var líka á staðnum.

Morguninn eftir kíkti ég til ömmu og afa sem voru hress og höfðu gaman að því að fá þennan leynigest. Þegar ég var búinn að borða í sjoppunni var förinni heitið í heita pottinn í Hólmavíkurlaug en þar er nánast hægt að stóla á að hitta kunningja og ná góðu spjalli, sem líka gerðist. Eftir heitapottsdýfinguna ákvað ég að þiggja kaffiboð í ,,spilavítinu" eins og gamla fólkið kallar félagsheimilið sitt, en það er til húsa í gamla flugstöðvarhúsinu.

Ég ákvað að vera snemma á ferðinni til baka til að ná að aka sem lengst í björtu og það var enda ágætis ákvörðun því að nú voru komnir hálkublettir og ég enn án nagladekkja. Samt náði ég að skrölta þetta á þremur klukkutímum þrátt fyrir að hafa tekið allar beygjur og brekkur afar rólega. Ég er feginn að vikan er á enda og sú næsta verður án efa þægileg, segjum það bara! Hafið það gott, gott fólk!