Sorg og gleði

Ég missti góðan vin minn í dag, Snaran. Tennurnar voru orðnar ónýtar og aðgerð hefði verið erfið með litlum batalíkum. Hans verður sárt saknað en hann var kelinn og forvitinn svo ég held að hann hafi verið nokkuð sáttur hjá mér. Bróðir hans (Snöggur! Ekki góð nafnasamsetning?) átti við sama vandamál að stríða og var svæfður í vor, svo þetta virðist vera algengt vandamál hjá naggrísum. En Snar varð tæplega fimm ára sem jafngildir því líklega að verða 65 ára í mannsárum, en naggrísir verða venjulega mest sjö ára gamlir. Það þýðir samt auðvitað sjö ára ábyrgð svo að fólk ætti ekki að fá sér naggrísi (eða önnur langlíf dýr) ef það er ekki reiðubúið að hugsa um þau alla ævi þeirra. Ég gerði það þrátt fyrir að það væri pínulítið erfitt eftir að ég varð fátækur námsmaður, en ég sé alls ekki eftir að hafa fengið mér þá. Þeir voru frábærir félagar, sérstaklega þegar ég var stundum einn. En ástandið lagaðist reyndar mikið hjá mér stuttu eftir að ég keypti þá, því að vinahópurinn stækkaði og allt í einu var ég svo kominn með kærustu, þó það samband sé reyndar búið núna!

Ég hef ekki bara leiðinlegar fréttir að færa, heldur líka frábærar. Mér tókst nefninlega í dag, með hringingum í all nokkuð mörg símanúmer, að redda mér herbergi á Sauðárkróki tímabundið þar til ég redda mér leiguíbúð, sem er auðvitað langtímamarkmiðið. Herbergi þetta er á vegum sláturhússins en þar sem engin slátrun fer fram á þessum tíma eru væntanlega mörg herbergi laus, en reyndar var mér sagt að ég væri ekki eini starfsmaður landvinnslunnar sem verð þarna, það eru nokkrir búnir að vera þarna um tíma. Það er ágætt, þá kynnist ég kannski einhverju fólki betur. En jæja, fleiri fréttir seinna, ég er með í maganum af spenningi og af óvissunni við að flytja norður á Krókinn, en ég held að þetta verði gæfurík ákvörðun hjá mér.

 

 

Gleðileg jól!

Gæfan er með mér núna. Ég er kominn með vinnu á Sauðárkróki og hlakka mjög til að flytja þangað og prufa að búa á nýjum stað og kynnast nýju fólki. Krókurinn er stór bær en ekki of stór, vel staðsettur, með góða þjónustu og með hitaveituvatn, er hægt að biðja um meira? Eina vandamálið í augnablikinu er að ég er ekki búinn að finna mér húsnæði, en ég er það ákveðinn í að komast á Krókinn að ef ég verð óheppinn og finn ekkert fyrir janúarbyrjun þá fer ég frekar á gistiheimili til að byrja með en að hætta við. Það bara kemur ekki til greina að láta þetta tækifæri úr greipum renna. Ég líka verð að vinna og fá tekjur, og ég er búinn að hlakka lengi til að klára skólann (næstum búinn!) svo ég geti farið að vinna allt árið. Lífið er búið að vera í pásu í þrjú ár vegna peningaleysis, og ég geri mér fulla grein fyrir að ég er líklega að fara að fá lágmarkslaun til að byrja með, en það skiptir ekki máli, bara að ég sé með stöðugar tekjur, hitt kemur með tímanum. Ég er mjög sparsamur og mín áhugamál eru ekki dýr (nema ferðaáhuginn), en ef maður er í skóla og ekki með neinar tekjur á veturna, þá er alveg sama hvað maður er sparsamur, peningarnir klárast fljótt og þá er maður nánast úr leik í samfélaginu, því að næstum allt kostar peninga, að minnsta kosti einhverjar krónur. Það er bara óþolandi ástand að hafa ekki einusinni efni á að kaupa sér flík heilu mánuðina, en nú er sá tími á enda og framtíðin er björt. Eins og þið sjáið er ég búinn að aflæsa blogginu á ný svo það sé ekkert vesen að kíkja við! Gleðileg jól vinir og vandamenn og vonandi hitti ég ykkur sem flest áður en ég fer í burtu á nýja árinu og hafið það sem allra best.

Mmm, jólabjór!

Heilt á litið er ég ekkert fyrir áfengi. Það líða stundum allt að fjórir mánuðir á milli þess að ég drekki. En ég kaupi stundum léttbjóra og fæ mér eins og 2-3 slíka um helgar því að mér finnst bjór einfaldlega svo bragðgóður. Ég er ekkert fyrir alvöru fyllerí en enda þó alltaf á eins og 3-5 slíkum á ári. Maður verður nú að sleppa sér einstaka sinnum í góðra vina hópi, ég kæmist ekki einusinni upp með annað! En eins og ég segi, ég hugsa samt alltaf í upphafi ,,úff, nú byrjar ballið," en síðan skemmti ég mér auðvitað ærlega og allt er svo æðislegt (þið kannist við þetta, er það ekki?! ), svo kemur þessi hörmungar, hryllings morgundagur þar sem maður er ófær um að gera nokkurn hlut og þarf að borða og drekka vökva, en maður hefur enga löngun til þess, og maður hugsar ,,aldrei aftur... aldrei aftur!!!" Já, ég er mjög feginn að vera orðinn áhugalaus að mestu fyrir áfengi, sem er líka eins gott fjárhagslega, því að stjórnvöld hækka alltaf og hækka áfengisgjaldið vegna þess að þau hafa svo gaman af því að fá jafn mikið eða minna fé í kassann vegna minnkandi áfengissölu, en í millitíðinni bruggar landinn landa sem aldrei fyrr! En svo ég kafi nú ekki dýpra í leiðinlega pólitík þá verð ég nú að segja að Vífilfell/Víking er að standa sig alveg ótrúlega vel varðandi árstíðarbundna ölið sitt. Víking jólabjórinn er alveg fáránlega góður með þessa fullkomnu blöndu sem er einhvers staðar mitt á milli venjulega bjórsins og hins dökka. Ég mæli hiklaust með honum um jólin og þetta getur selst upp á hverri stundu svo að fyrir fólk sem á einhverja aura, öfugt við sjálfan mig, þá mæli ég með að það drífi sig strax í ríkið! Neinei, vonandi kaupi ég eina kippu eða svo, ég verð að gera það því að ekki fer ég meira á bar á þessu ári, ég einfaldlega get það ekki. Ég verð að eyða óvissunni um atvinnu strax eftir síðasta prófið mitt þann 13. des. því mér finnst ekkert verra en að vera hugsanlega foreldrum mínum byrði. Sama hvar ég enda þá ætla ég að gera gott úr því, vera sáttur og helst að endurgjalda hjálpina sem ég hef fengið á einn eða annan hátt.

Hvað tekur við?

Þá er ég aðeins kominn á skrið í þessu. Ég er búinn að sækja um störf á Þórshöfn, Vopnafirði, Grundarfirði og á Sauðárkróki. Þetta er bara blábyrjunin, ég á eftir að skoða að sækja um á fjölmörgum öðrum stöðum (auk Reykjavíkur til öryggis), en ég læt þetta líklega duga í bili þar til skólinn er búinn og lokaprófin. Eitt er víst, að hvar sem það verður, þá verð ég að fá vinnu strax eftir jól eða áramót. En ég hef þó litlar áhyggjur af þessu enn sem komið er. Þó ég segi sjálfur frá þá er ég stundvís, duglegur og samviskusamur sem er einmitt það þrennt sem flestum vinnuveitendum finnst skipta mestu máli. Svo bý ég yfir reynslu af fiskvinnslustörfum, auk meiraprófs- og lyftararéttinda, þó að ég ætli sannarlega ekki bara að sækja um störf á þeim vettvangi.

E.S. Ég hef ákveðið að læsa blogginu tímabundið með aðgangsorði, svona á meðan ég er að finna mér vinnu, þar sem ég vil ekki vera gúgglaður upp af vinnuveitendum sem gætu lesið eitthvað hér um mig sem þeim líkar ekki við, þið fattið? En ég vona að sjálfsögðu að vinir og vandamenn haldi áfram að kíkja hingað sem fyrr, enda munu þeir fá aðgangsorðið um hæl.

Fínn dagur

Mér finnst vera orðið svo létt yfir mér núna. Ég held að síðustu leifar þunglyndisins séu horfnar því að ég hef sofið vel á nóttunni nú í fjóra daga í röð og ég hef verið nokkuð ferskur yfir daginn. Svo er ég farinn að geta lært og haldið einbeitingunni lengur í einu. Þegar athyglisbresturinn var verstur fyrir nokkrum vikum síðan þá var alveg sama þó ég sæti fyrir framan námsbækurnar klukkutímum saman og reyndi að þvinga mig til að læra, ég áorkaði engu og var sífellt þreyttur. Ég gafst svo upp og fór að sofa bæði dag og nótt og það var þá sem ég uppgötvaði að ég væri líka orðinn þunglyndur, svo slæmur að það eru einhver fimm ár síðan ég var jafn langt niðri. En mér líður vel núna og vaknaði snemma til að ljúka við að ganga frá fyrirlestri sem ég mun líklega halda í skólanum í dag ásamt samnemanda.

Í gær ræddi ég við kennara um í hversu djúpan skít ég er kominn í sumum námsgreinunum vegna einbeitingarskorts og svefntruflana á önninni (en ég minntist reyndar ekki einu orði á þunglyndið, ég hugsaði að líklega væri betra að sleppa því, enda er ég í hröðum bata) og við ræddum um lausnir á vandanum og hvernig ég gæti lokið við að útskrifast þó svo að ég klári því miður ekki allt á önninni. Góðir vinir hafa líka bent mér á að ég geti farið í greiningu og kannski fengið einhverja meðferð eða lyf við athyglisbrestinum og ætla ég að athuga það þegar ég hef efni á því. En það plan sem mér lýst best á í augnablikinu er að byrja aftur að vinna eftir áramót og koma mér í plús, og skrá mig svo í sumarskóla um leið og ég hef aflað mér nógu langs orlofsréttar. Með þessu móti get flutt strax út á land til að vinna en stundað nám í Reykjavík um sumarið. Nema ég verði það heppinn að fá einhverja tímabundna vinnu í bænum, en þá tækla ég kannski stúdentinn í kvöldskóla og fer síðan út á land.

En hvað ætla ég að gera eftir útskrift? Ég hef nokkra spennandi möguleika. Fyrst og fremst vil ég komast í eigið húsnæði. En svo hef ég áhuga á að fara í ferðamálanám og fá réttindi sem leiðsögumaður (þá er eins gott að standa sig í tungumálanáminu). Ég gæti líka farið í landbúnaðarháskólann en ég væri til í að læra eitthvað þar t.d. um fiskeldi, ylrækt eða jafnvel búfræði. Einnig get ég klárað múraranámið mitt, en mig vantar bara herslumuninn upp á að útskrifast sem múrari. Svo væri líklega sniðugt að taka bókfærslunám með þessu. Þetta eru auðvitað frekar ólík fög en öll áhugaverð á sinn hátt og bjóða öll upp á það að geta búið í sveitinni. En það er best að hætta draumórunum í bili og halda áfram með glærusýninguna. Eigið góðan dag

Styttist í annarlok

Nú er bara þessi kennsluvika eftir og tvær að auki. Mér til ánægju hef ég getað vakað á daginn og sofið á nóttunni eins og venjulegt fólk nú í tvo daga! Ég vaknaði til dæmis í gær ferskur við fyrsta vekjara án þess að ýta á blundarann á símanum, og það var sama sagan í morgun (allt í lagi þá, ég blundaði í eitt skipti ).

Ég vil fá snjó hingað til Reykjavíkur, þetta gengur ekki lengur. Það jákvæða er að Esjan er farin að sýna hvítan lit öðru hvoru og alveg niður í miðjar hlíðar, en betur má ef duga skal. Fönnin gerir allt bjartara og skemmtilegra og ég dauðöfunda fólk sem er núna statt fyrir norðan. Er ekki líka snjór á Vestur- og Austurlandi annars? Nú ætla ég að notfæra mér syfjuna sem er komin yfir mig þessa stundina þó það sé enn allt of snemmt að fara að sofa. Ég gæti farið að vakna upp seinna eins og svo oft, svo ég er bara farinn að sofa strax. Þá vakna ég bara sérstaklega snemma, það er allt í lagi, ég á eftir að læra svolítið fyrir sögutíma, gott að geta byrjað morgundaginn þannig.

27 dagar, glæsilegt :)

Nú er ég búinn að skokka 4 km á dag í 27 daga. Vonandi geri ég aldrei aftur þau mistök að hætta, en það gerði ég því miður árið 2009 og ég hef séð eftir því allar götur síðan, enda fékk ég hvert einasta kíló á mig til baka og kílói betur meira að segja.

Hástemmd blogg

Mér brá svolítið þegar ég kíkti á forsíðu Blog.is um daginn. Þar var varla hægt að finna einn einasta bloggara sem er bara að skrifa um daglegt líf og eigin hugleiðingar um hversdagslega hluti. Þarna má finna bloggsíður um hitt og þetta, blogg veðurfræðings, blogg trúboða, blogg eldheits áhugamanns um stjórnmál, blogg um fréttir, kreppuvælsblogg, blogg um ESB með eða á móti og svo framvegis, allt voða ,,hástemmt" eins og ég vil kalla þetta í léttu gamni. En varla er finnandi eitt einasta blogg ,,leikmanns" sem er einfaldlega að tala um sitt eigið líf og pælingar um hitt og þetta, eins og t.d. hvernig gaman væri að endurinnrétta íbúðina sína í framtíðinni, eða hversu ótrúlega flottan kött einhver hafi séð í gær!!! Það vantar bloggið um spennandi utanlandsferðina sem einhver er að fara í, bloggið um glæsilegan árangur í líkamsræktinni, bloggið um hversu illa einhverjum gangi að spara og það vantar blogg náungans sem gat einfaldlega ekki sofið og vildi endilega tilkynna það með nýrri færslu til að eyða tímanum!

Ég er hræddur um að ég verði að fara að hætta að blogga svo ég sé ekki eini ,,lágstemmdi" lúðinn innan um alla sérfræðingana í mikilvægu málefnunum. Ég virðist altént vera orðinn það hér í blog.is samfélaginu. Ég kenni Flettismettinu og Twitter um þetta. Ég trúi því samt ekki að ég sé einn eftir, þetta hlýtur bara að vera svona slæmt hérna. Ég þarf klárlega að leita betur á netinu.

Ein aðal ástæðan fyrir því að ég skrifa er reyndar sú að ég er að skrifa eigin hugleiðingar fyrir sjálfan mig, sem öllum er þó velkomið að lesa, en svo hef ég líka mikinn áhuga á íslensku sem og öðrum tungumálum, að þau séu skrifuð sem réttast og með sem fæstum slettum. Það finnst mér fallegt. Einnig hef ég aldrei gefið bloggið upp á bátinn því að ég er eldheitur áhugamaður um að komast út úr borginni eitthvað út á land og setjast þar að, en þegar sá draumur rætist gæti verið skemmtilegt fyrir vinina og ættingjana að geta gluggað í það hvað sé svona helst að frétta hjá mér í gegnum bloggið mitt. Ég verð þá líka að passa mig að skrifa ekki of mikið svo fólk þurfi líka að hringja í mig öðru hvoru!

En jæja, ég þarf að halda áfram að læra í nótt fyrir prófin tvö sem ég er að fara í á morgun. Fyrst ég get ekki sofnað er allt eins gott að læra bara fram á morgun. Miðað við hvað mér hefur gengið vel að vakna á morgnana held ég að ég þori hvort eð er ekki að fara að sofa núna því að þá gæti ég sofið yfir mig og misst af prófunum! Sko, þetta var ekki erfitt! Nú er ég búinn að koma með voðalegt ,,drama" úr eigin lífi um lágstemmt málefni sem engu máli skiptir fyrir aðra en gæti þó haft eitthvað skemmtanagildi, eða í það minnsta hjálpað einhverjum að drepa tímann. Ekki flólkið

Skokkað alla daga

Mótvindurinn hafði sín áhrif í dag þó að sums staðar hafi verið skjól í Elliðaárdalnum. Ég þurfti að ganga meira en venjulega til að geta pústað aðeins. Þegar veðrið er til friðs þá er ég farinn að skokka alla leiðina nema í brattasta hlutanum á bakaleiðinni upp úr dalnum. Nokkuð sérstakt að sjá vatn í læk fara tvisvar sinnum niður sama fossinn í vindhviðunum áður en það hélt áfram sína leið. Það var líka komið ágætis klakalistaverk fyrir ofan fossinn. Nú er ég að tala um litla lækinn við Reykjanesbrautina en ekki þann stóra niðri í dalnum, en neðri foss þess lækjar var auðvitað ekki síður fallegur. Kári megnaði þó ekki að blása honum eins glatt upp fyrir sjálfan sig og hinum. Það er hægt að klæða af sér flest veður, mér leið bara ágætlega með húfuna á hausnum og svo hettuna rígbundna yfir svo hún héldist kyrr. Ef ég sleppi úr degi þá er ég svo hræddur um að ég sé hættur svo það geri ég ekki nema eitthvað mikið sé að. Nú er að læra um helgina og vona það besta, en ég fer í tvö próf á mánudaginn og eitt á þriðjudaginn.

Dæmigert

Fólk á lágmarkslaunum verður samkvæmt þessari reglugerð að vera þrælar húsnæðislána stórra = dýrra íbúða (eða leigja og eignast aldrei neitt) en má ekki velja að verða skuldlaust og frjálst í litlum = ódýrum íbúðum. Meira um málið hér.