Ég hef ekki verið alveg uppá mitt besta síðan um jólin en ég hef verið að prufa lyf við túrettinu mínu sem heitir Haldol. Lyfið hefur í raun þrælvirkað og kækirnir hafa svo gott sem horfið, en aukaverkanirnar virðast ætla að vera svo slæmar að þær eru verri en það góða sem ég fæ út úr þessum töflum. Ég hef fundið fyrir djúpu og stanslausu þunglyndi og deyfð og hugsa um það eitt að ég vilji bara sofa allan daginn, alveg frá því ég opna augun á morgnana þar til ég leggst í rúmið á kvöldin. Matarlystin hefur líka aukist svo ég er farinn að þyngjast líka sem ég má nú alls ekki við, en líklega leita ég í matinn því mér líður vel rétt á meðan ég borða. Áhugamál eins og spænskunámið hafa líka slokknað og ég er næstum hættur að fara út úr húsi (vetrarstormarnir hafa nú reyndar ekki hjálpað). Ég kvíði hverjum vinnudegi og finnst flest það sem mér fannst létt vera erfitt í dag, öll heimilisstörf og hvað eina. Þetta er alls ekki nógu gott svo ég er á leið til læknis á morgun í von um að hægt sé að stilla lyfið betur, ég fái nýtt lyf eða að ég hætti einfaldlega. Sem betur fer hef ég þrátt fyrir allt þetta náð að halda lágmarkseinbeitingu í tölfræðináminu mínu og ég hef náð að halda í við hina nemendurna í heimanáminu, sem mér finnst nú bara vera kraftaverk! Fyrsta kaflapróf af fjórum er svo núna á miðvikudaginn og ótrúlegt nokk þá er ég bara vongóður með það! Ég hef aðeins verið að fara í sund og reyna að ganga smá til að hressa mig við og það hefur hjálpað mikið. Fjölskyldan er líka auðvitað alltaf mikill gleðigjafi og það gengur bara vel hjá þeim öllum. En þetta er nóg mas í bili, meira síðar og hafið það gott kæra fólk!

Ég var að reyna að finna það á fésbókinni í dag hvenær ég byrjaði í henni, en uppgötvaði þá að allt í einu sýnir hún ekki lengur skráningardagsetninguna! Hvers vegna í ósköpunum? Það elsta sem ég gat samt fundið á veggnum mínum voru skilaboð frá Mist Rúnarsdóttur frá 25. júlí 2007 þar sem hún segir ,,Hey hey! Velkominn á þetta rugl.'' En ég hef lengi fundið hvernig facebook hefur lítið sem ekkert stuðlað að uppbyggilegum hlutum fyrir mig. Það sem facebook gerir fyrst og fremst fyrir mig er að sjúga frá mér allan tíma svo ég afkasti engu. Ég er með of mikinn athyglisbrest til að ráða við að hanga þarna dags daglega, svo að hér með ætla ég að forðast það eins og heitan eldinn að skoða þennan samskiptamiðil. Það er líklega best að kíkja bara einusinni í viku eða svo, bara rétt til að missa ekki af viðburðum, og til að kannski henda inn einni og einni mynd fyrir fjölskyldu og vini til að geta fylgst með manni. Svo þarf ég að hætta alveg á facebook í símanum og þá er ég góður. Gangi mér vel!

Jæja, nú hef ég heldur betur verið latur við skrifin, sem var nú ekki ætlunin. En það er kannski að hluta til vegna þess að mig hefur mikið langað til að skipta um bloggsíðu vegna stórs galla við uppsetningu þessa að öðru leyti ágæta bloggvettvangs. Stóri gallinn er hvað það er erfitt að fletta í gegnum færslurnar t.d. í leit að einhverri ákveðinni færslu. Aðeins er hægt að fletta fram og til baka um eina síðu í senn, en ekki er gefinn möguleiki á því að smella á eitthvað ákveðið ár eða mánuð og finna þannig örskjótt það sem mig langar að endurlesa. Aðrar ástæður fyrir bloggleysinu eru tja, leti, framtaksleysi, skipulagsleysi (sem leiðir af sér tímaleysi!!!), tilkoma facebook (tímaþjófur), mikil vinna, bæði á vinnustaðnum sem og í heimilishaldinu og barnauppeldinu o.s.frv., o.s.frv! En vonandi stend ég nú á tímamótum fyrst ég er allt í einu að blaðra hér í fyrsta sinn í nokkur ár, vonandi verð ég duglegri við að lesa, skrifa, aprender mi español, safna peningum, léttast og fleira í þessum dúr á nýja árinu sem er nú handan við hornið. Það er aldrei að vita nema ég hendi hingað inn eftir áramót almenninlegri færslu þar sem ég mun renna yfir það helsta sem ég hef verið að gera þessi blogglausu ár, og hvað hefur drifið á daga mína nýlega. Einnig væri gaman að ræða markmið mín fyrir árið 2019 en það lang stærsta er auðvitað spænska, spænska, spænska!!! Nú skal ég verða talandi í henni, og það áður en ég fer til Kanarí í sumar með fjölskyldunni og tengdó og systkinum og systkinabörnum Sunnu. En meira um síðir! E.s. ég skrifaði hér með vélritun, ekki með tvem fingrum, framfarir, framfarir ;)

Þetta ár hefur verið yndislegt í alla staði og ætla ég að stikla á því helsta sem dreif á daga okkar frá því síðast er ég bloggaði. Ég og Sunna ferðuðumst mikið í vetur og í sumar á Vestfjörðum og Vesturlandi. Snemmsumars kíktum við í rómantíska ferð á Drangsnes og gistum í litlu gistiherbergi og fórum út að borða á Malarkaffi, auk þess að láta líða úr okkur í heitu pottunum í fjöruborðinu. Við kíktum í sumarbústað tengdafjölskyldu minnar við Skorradalsvatn og fórum líka í sumarbústað sem mamma og pabbi leigðu við Langavatn nálægt söluskálanum Baulu á Vesturlandi. Við lönduðum nokkrum fiskum af ýmsum tegundum í Skorradalsvatni, Langavatni og einnig í sjónum við Bolungarvík, ísafjörð, Suðureyri, Hólmavík og víðar.

Við fengum fjölskyldur okkar beggja í heimsókn vestur, fyrst mína (nema Elvar) í grenjandi rigningu, svo fjölskyldu Sunnu (nema Ívar) í fínasta veðri, en við gerðum ýmislegt skemmtilegt í bæði skiptin og létum veðrið ekki stöðva okkur mikið. Við fórum Vestfjarðahringinn tvisvar, fyrst bara við litla fjölskyldan og þá tjölduðum við í Bíldudal, svo með fjölskyldu Sunnu þegar þau komu til okkar. Þetta allt gerðum við þrátt fyrir að ég hafi ekki náð að kreista fram nema viku frí hjá Íslandssögu. Um Verslunarmannahelgina var mikið fjör líka en við kíktum að sjálfsögðu á mýrarboltamótið og á ókeypis tónleikana við brennuna. Þá helgi hitti ég nokkra góða vini frá Vogaskólaárunum (og fleiri), meðal annars á tjaldsvæðinu, en líka vini Sunnu sem voru þarna einnig um helgina. Við Sunna og Guðný skruppum líka á Suðureyri og tjölduðum þar í eina nótt með Pétri vini mínum og Erlu kærustu hans. Það var skrýtin tilfinning að tjalda þarna rétt við hliðina á bragganum sem ég bjó í aðeins nokkrum mánuðum fyrr áður en boltinn fór að rúlla og ég eignaðist kærustu og fór að leigja á Ísafirði og var allt í einu orðinn stjúpfaðir, allt á svo skömmum tíma. Þetta sannar svo vel að maður veit aldrei hvaða ævintýrum maður lendir í á morgun, lífið er afar spennandi, bara yndislegt! Ekki má gleyma öllum notalegu sundferðunum okkar í sumar, aðallega í Bolungarvík og á Suðureyri.

Við vorum orðin þreytt á kostnaðinum sem fylgdi því að búa á Ísafirði en vinna á Suðureyri með tilhreyrandi akstri, bensíneyðslu og tímaeyðslu. Þetta ýtti við okkur að leita að nýrri vinnu um vorið og sumarið. Því miður var ekki laust hentugt húsnæði fyrir okkur á Suðureyri á þessum tíma svo það var ekki möguleiki að búa þar. Í fyrstu ætluðum við að fá vinnu á Ísafirði, og ég var meira að segja kominn með starf þar, en einn daginn vorum við á rúntinum að velta fyrir okkur möguleikunum þegar Sunna sagði við mig eitthvað á þessa leið ,,Hvað með að flytja til Hólmavíkur? Þú talar svo oft um hvað þú saknir staðarins og vinnunnar þar og að þér hafi liðið svo vel þar.'' Þetta gladdi mig mjög því mér hafði aldrei dottið í hug að spyrja hana hvort henni litist á að flytja með mér þangað, því ég hélt að henni fyndist Hólmavík vera full lítill og einangraður staður, komandi frá Reykjavík, miðað við hvað Ísafjörður og nágrenni hefur upp á að bjóða. En fyrst hún var til í Hólmavík, þá varð ég sjálfur mjög spenntur að flytja þangað á ný. Ég dreif í því að hringja í gamla vinnustaðinn minn, Hólmadrang og sækja um vinnu þar fyrir okkur bæði og við sóttum um leiguíbúð og leikskólapláss. Allt varð að smella saman svo það yrði úr flutningunum. Okkur fannst biðin eftir svari um starfið engan endi ætla að taka, svo ég fór að hringja reglulega í Hólmadrang til að minna á okkur. Svo er við vorum einn daginn stödd í Hnífsdal á rúntinum kom hringingin, og við fengum störfin! Sem betur fer fengum við líka íbúð (í Skólabraut 16) og pláss á leikskólanum Lækjarbrekku fyrir Guðnýju og þá var aðeins eftir að pakka og flytja. Það var svosem ekkert aðeins, því við lögðum mikið á okkur til að koma öllu okkar dóti til Hólmavíkur og ókum mörgum sinnum á milli með fullan bíl og kerru af búslóð, jafnvel á virkum degi eftir vinnu, og vorum svo komin til baka vestur um nóttina og svo var mæting í vinnu snemma um morguninn.

Fljótlega eftir að við vorum flutt í leiguíbúðina á Skólabrautinni sáum við að við gætum ekki búið þar lengi, því það var bæði fúkkalykt og mygla þar, auk þess sem íbúðin var með úr sér gengnar innréttingar og hún var líka bara langt frá því að vera falleg. Það eina frábæra við hana var útsýnið yfir þorpið og Steingrímsfjörðinn út um gluggana. Við vorum vægast sagt svekkt því við höfðum rétt misst af draumaleiguíbúð í Lækjartúni 18. Á meðan við vorum með opin augun fyrir nýrri íbúð til að leigja eða kaupa fórum við í leitir og réttir í Staðardalnum fyrir frænda minn Harald á Stakkanesi og skemmtum við okkur öll mjög vel þá helgi. Haustið kom og veturinn en þá dró heldur betur til tíðinda hjá okkur því við fréttum af huggulegu gömlu húsi til sölu á Kópnesbraut 3b í hjarta gamla bæjarins á Hólmavík. Í fyrstu voru þetta aðeins draumórar hjá okkur því við vissum ekki hvað húseigendur vildu selja á og svo vissum við ekki hvort við fengjum lán hjá einhverjum bankanum eða hvort við ættum nóg fé til að greiða út þann hluta húsnæðisverðsins sem fengist ekki lánaður. Við fórum í greiðslumat hjá hagstæðasta bankanum og byrjuðum að gera tilboð í húsið. Svo bauðst okkar fólk til að lána okkur það sem myndi vanta uppá, og þegar við fengum húsið á viðráðanlegu verði þá réðum við okkur ekki af kæti.

Þetta er búið að vera draumi líkast og ég vil þakka öllum sem hafa hjálpað okkur að láta hann rætast. Við erum semsagt flutt í þetta yndislega hús sem bíður eftir okkur á Hólmavík þegar við keyrum heim frá Reykjavík eftir yndisleg jól og áramót hér fyrir sunnan. Nú læt ég staðar numið í bili og þakka fyrir góðar stundir á gamla árinu. Gleðilegt nýtt ár öll sömul :)