Þriggja daga flugskrepp

Heil og sæl. Ég tók þá skyndiákvörðun á fimmtudaginn að kaupa mér flugmiða til Reykjavíkur daginn eftir og fá frí á mánudaginn. Ég er ekki búinn að redda mér nagladekkjum svo þetta var eina vitið (því heiðarnar eru nú flughálar á köflum), og svo er þetta bara svo þægilegt að vera ekki nema fjörutíu mínútur á leiðinni fyrir ekki svo mikið hærri upphæð en hefði farið í bílferðina. Síðan græði ég líka hátt í tólf tíma sem hefðu farið í aksturinn, ekkert vesen! Þetta var fyrsta flugið mitt í fjögur ár eða síðan 2009 þegar ég fór á Þjóðhátíð í Eyjum. Árið áður, 2008, fór ég til Spánar með fjölskyldunni og nú fimm árum síðar er sú góða ferð ennþá síðasta utanlandsferðin mín.

Það má sjá af ofangreindu að það er löngu tímabært að skutla sér í útlandið, spurningin er bara hvert og með hverjum? Ef einhver iðar í skinninu að kíkja út og vantar ferðafélaga þá má sá eða sú alveg hafa samband við mig og sjá hvort ég hafi ekki bara áhuga! Ekki það að nú er það í forgangi hjá mér að skrapa saman fé til að borga út í íbúð (en ég gæti þó tekið upp á því að geyma upphæðina og klára skólann fyrst). Minniháttar utanlandsskreppi ætti þó að vera auðvelt að finna stað í bókhaldinu. Ég reyki ekki og drekk sama sem ekkert svo það kostar mig ansi lítið að lifa miðað við hjá mörgum.

Svo ég spóli aftur í núið þá er ég semsagt staddur í Reykjavík og er búinn að njóta þess í botn enda þarfnaðist ég þess að eiga smá fjölskyldutíma í nokkra daga. Ég er búinn að kíkja í bíó, versla, fara í heimsóknir, skella mér í sund, rúnta, fara í fjölskyldugöngu og ég komst jafnvel í klippingu (takk frænka!). En nú nenni ég ekki að skrifa meir, best að setjast með kaffibolla og góna á imbann með hinum. Svona þriggja daga helgar eru mér að skapi!

Mér er létt!

Nú er ég nýkominn til Suðureyrar eftir smá ,,skreppitúr" á Strandir. Vinnuvikan var erfið og löng því ég var að vinna í ellefu til tólf tíma á dag alla vikuna, að laugardeginum meðtöldum. Ég þurfti líka að hugsa fyrir öllu í fjarveru vinnufélaga míns og bar mikla ábyrgð. Ég var því orðinn nokkuð þreyttur þó ég hafi farið snemma að sofa á kvöldin. Það var þó klárlega sterkur leikur núna að sofa vel. En ég lærði líka heilan helling af þessu svo þetta var í raun það besta sem gat gerst, að neyðast til að sjá um allt í nokkra daga.

Ég ákvað semsagt að ,,skreppa" á Strandir þó það sé töluverður akstur þvi ég vildi endilega komast aðeins í annað umhverfi og hlaða ,,batteríin." Svo langaði mig líka bara að heilsa upp á mitt fólk. Þetta var þægilegur akstur í góða veðrinu og ég fékk gistingu hjá Hadda frænda á Stakkanesi en Gréta frænka var líka á staðnum.

Morguninn eftir kíkti ég til ömmu og afa sem voru hress og höfðu gaman að því að fá þennan leynigest. Þegar ég var búinn að borða í sjoppunni var förinni heitið í heita pottinn í Hólmavíkurlaug en þar er nánast hægt að stóla á að hitta kunningja og ná góðu spjalli, sem líka gerðist. Eftir heitapottsdýfinguna ákvað ég að þiggja kaffiboð í ,,spilavítinu" eins og gamla fólkið kallar félagsheimilið sitt, en það er til húsa í gamla flugstöðvarhúsinu.

Ég ákvað að vera snemma á ferðinni til baka til að ná að aka sem lengst í björtu og það var enda ágætis ákvörðun því að nú voru komnir hálkublettir og ég enn án nagladekkja. Samt náði ég að skrölta þetta á þremur klukkutímum þrátt fyrir að hafa tekið allar beygjur og brekkur afar rólega. Ég er feginn að vikan er á enda og sú næsta verður án efa þægileg, segjum það bara! Hafið það gott, gott fólk!

Þokkalegt bara!

Það er búið að ganga svo vel hjá mér í vinnunni sem ,,stjórinn" yfir endastöðinni (tækjunum), þrátt fyrir mikið álag, að það er allt stress horfið og mér er farið að finnast þessi vinna vera ein sú besta sem ég hef komist í. Hver veit nema ég ílengist hérna bara? Það veltur reyndar á því hvernig mér mun takast til í félagslífinu hérna, en það er allt að koma líka. Veðrið er búið að vera með ólíkindum gott undanfarna daga, nánast sumarblíða; logn, sól og léttskýjað, sannkallaður ,,sumarauki," eins og kunningi minn af Ströndum orðaði það um daginn. Vonandi teygist þetta fram yfir næstu helgi svo að flugið haldi áætlun og Sindri Snær komist í heimsókn í góðu veðri um mánaðamótin.

Hafnarlífið

Nú eru strembnir dagar framundan hjá mér í vinnunni og eins gott að standa sig. Stór hluti af vinnufélögunum er að fara í starfsmannaferð (skemmtiferð) til Berlínar í Þýskalandi þann 17. - 20. október og ég þarf því að passa nánast einsamall upp á bókhaldið og fleira í vinnunni, reyndar strax frá og með miðvikudegi. Ég fæ reyndar mann í staðinn fyrir þann sem hefur verið með mér en hann kann, eins og ég, ekki hundrað prósent á allt. En allt verður engu að síður að vera hundrað prósent rétt nú sem fyrr svo það verður ekkert gert án góðrar ígrundunar.

Ég slóst í för með tvem félögum á Ísafjörð um helgina og þar rúntuðum við um og kíktum líka til Bolungarvíkur, en lengst af vorum við í Ísafjarðarhöfn því að þar var mikið um að vera. Verið var að draga skipið Ísbjörninn í höfnina af stórum línubát sem ég man nú ekki lengur nafnið á, en skipið hafði fengið nótina í skrúfuna í fyrsta kasti. Þarna var líka mættur lóðs til að ýta til skipinu til innan hafnarinnar, auk kafaragengis og fleira fólks svo það var hamagangur í öskjunni sem gaman var að fylgjast með frá hliðarlínunni.

Mér var hugsað til þess þarna hvað ég yrði nú í góðum málum ef ég bara kæmist á gott skip og næði tökum á sjómannslífinu. Það væri heldur betur búbót fyrir mig og ég myndi ráða auðveldlega við langa túra, enda vanur því að vera í einangrun eins og t.d. þegar ég var í vinnubúðum á Klettshálsi árið 2003. Þá var ég fastur á mínu vinnusvæði fjarri mannabyggð, í hálfan mánuð í einu, án sambands við nokkra aðra en vinnufélagana og þarna var ekkert gemsasamband, engar sjoppur og eingöngu um að ræða matinn í mötuneytinu á staðnum - sem smakkaðist reyndar lang oftast mjög vel. Annað gott sem myndi fylgja því að vera á sjó væri fríið a milli túra sem væri stundum á virkum dögum líka svo það væri auðveldara að sinna erindum. En jæja, ég læt þetta duga í bili, ég þarf víst að ná smá kríu. Lifið heil gott fólk!

Fæ heimsókn í nóvember :)

Á fimmtudaginn lét ég verða af því að kaupa flugmiða fyrir Sindra Snæ bróður minn til Ísafjarðar. Ef veður leyfir mætir hann því 1. nóvember og verður hjá mér yfir helgina. Bæði ég og hann hlökkum mikið til og það er gott að geta núna efnt loforðið um að hann geti kíkt í heimsókn til mín. Mér fannst nefninlega mjög leiðinlegt að hann komst aldrei á Krókinn eins og ég hafði lofað honum. Þetta verður góð sárabót held ég. Ég var að frétta að Elvar brósi var að kaupa sinn fyrsta bíl fyrir nokkrum dögum, Mitsubishi Carismu '99, svo það er allt að gerast hjá okkur fjölskyldunni. Bara snilld. Ég fór í mína fyrstu bíóferð á Ísafjörð í gær, fór á myndina Prisoners en get nú ekki sagt að þetta hafi verið mynd að mínu skapi. Þetta er mjög vel gerð mynd og allt það og með flottum leikurum, en pyndinga- og mannránsmyndir heilla mig yfirleitt ekki. Ég vil frekar sjá góðar spennumyndir, gaman- og grínmyndir, ferðamyndir og góða vísindatrylla, vestramyndir og slíkt, það er mér að skapi. Semsagt, hryllingsmyndir með limlestingum og slíku eru ekki fyrir mig takk fyrir.

Október

Það er margt sem heillar mig við þennan árstíma. Á haustin og veturna er engin pressa að gera hluti. Til dæmis að fara í ferðalög næstum því um hverja helgi, grilla, mæta á útihátíðir eða að vera stanslaust úti! Svo er líka myrkur á nóttunni sem bætir nætursvefninn minn um allan helming. Og ó já, ó já, allar þessar pirrandi pöddur drepast!! Ég er ekki einusinni byrjaður að tala um snjóinn, norðurljósin og stjörnurnar. En engar áhyggjur, ég hef ekki tíma til að tala um það núna. Ég á líka alltaf mun auðveldara með að spara á veturna og að skipuleggja mig. Svo er bara svo fallegt á haustin! Nú skartar landslagið hér í kring sínu fegursta. Það er snjór efst í fjöllunum og kjarrið í miðjum hlíðunum er komið í rauðan haustbúning. Enn er þó grasið grænt á láglendinu og svo tekur við blátt og slétt hafið, eða þannig var þetta altént í dag. Algjört listaverk. Þetta minnir mig á það að ég ætti að taka nokkrar myndir af þessari dýrð um helgina til að sýna fólki.