Slapp við að drepa rebba

Hvað er þetta með þessi blessuðu villidýr og mig. Ég skrapp til Reykjavíkur á föstudaginn til að vesenast eitthvað en var samt að vinna í dag svo ég fór aftur til Hólmavíkur á laugardaginn. En það vildi ekki betur til en að enn einusinni stekkur rebbi í veg fyrir mig inn á veginn þegar ég átti leið hjá á 90 kílómetra hraða, ég varð því að negla niður enn eitt skiptið. Mér tókst þó í þetta sinn að hemla nógu fljótt til að drepa ekki þriðja refinn á innan við tveimur árum. Það er ekki eðlilegt hvað ég hef verið óheppinn með þetta, fæstir lenda í því að keyra á ref í eitt skipti þó þeir aki um þjóðvegina alla æfina en ég drap tvo á innan við ári. Þessi kvikindi eru bara með einhverja sjálfsmorðssýki og þurfa endilega að hlaupa yfir vegina ákkúrat á því augnabliki þegar maður er að koma, í stað þess að bíða eitt augnablik. Og ég virkilega reyndi að bjarga þeim í bæði skiptin, svoleiðis snarhemlaði um leið og ég sá þá.

Skokk

Haldið þið ekki að ég sé farinn að skokka! Jú, ég hef ákveðið að láta reyna á það hvað ég búi yfir mikilli hörku. Ég tók einn hring í kvöld og einn í gær, frá húsinu þar sem ég bý í gamla bænum upp að vegamótunum í hinum enda bæjarins og til baka. Þetta er einhver einn kílómetri eða svo, með brekku smá hluta af leiðinni og vá hvað þetta tekur á! Þegar ég er kominn til baka er ég gjörsamlega búinn á því, hjartað á fullu og ég er svo sveittur að innri klæðnaðurinn er orðin rennblautur og svitadroparnir leka eftir andlitinu. En svakalega er þetta gott eftir á, manni líður alveg rosalega vel þegar maður er búinn, eins erfitt og þetta er á meðan á því stendur (en samt gaman). Ég mæli með þessu fyrir þá sem þora! Maður verður bara að klæða sig rétt í kuldanum og setja húfu á hausinn til að drepa sig ekki alveg, og já nota endurskinsmerki í myrkrinu til að láta ekki keyra yfir sig þegar maður skokkar yfir göturnar. Ég er búinn að finna einhver ómerkileg föt til að klæðast innan undir útifötunum því ég svitna svo rosalega að það er ekki hjá því komist að nota sér fatnað í þetta, fara svo í sturtu eftir hringinn og svo í hversdags fötin á eftir. En ég vil endilega prófa að leggja þetta á mig, eins oft í viku og ég get og sjá hvort ég endist nógu lengi til að sjá árangur. Ég get svo kannski tekið sund inn á milli til tilbreytingar. En semsagt, ég ákvað að prófa þetta vegna þess að ég hef lengi gengið þessa sömu leið en mér er farið að finnast það ekki nóg lengur. Svo var líka sagt við mig um daginn að til að ná einhverri alvöru brennslu væri bara ekki nóg að ganga, hjartað yrði að fá að pumpa svolítið, þá væri eitthvað að gerast, jafnvel þó það sé ekki endilega farin löng leið, það er ekki aðal málið. Aðal málið er að ná einhverjum 20-30 mínútum helst án þess að stoppa til að ná sem mestu úr þessu. En úps, nóg komið af þessu í bili, ætla ekki að drepa lesendur úr leiðindum með endalausu blaðri um skokk! Svona er ég bara þegar ég byrja að skrifa, ég virðist eiga frekar auðvelt með að hamast á þessum lyklaborðum ef þannig stendur á mér!