Já...

Góðar fréttir fyrir mig! Rafmótorinn er kominn úr viðgerð og við pabbi settum hann aftur á hjólið í gær. Hjólið virkar fínt núna og tryggingin náði yfir allan kostnaðinn! Nú er stefnan sett á að hjóla sem oftast í skólann og víðar, nema kannski þegar veðrið er verulega leiðinlegt, og þá er ég fyrst og fremst að tala um BLEYTU. Ég get klætt kuldann af mér og rokið truflar mig ekki, en mér finnst ekkert leiðinlegra en að verða gegnblautur. Það allra besta við að fara í skólann á hjólinu er að losna við að finna stæði, en það er hrein geðveiki að reyna að fá stæði hjá FB á annatímum. Ef ég kem of seint þá þarf ég að leggja í allt að 250 metra fjarlægð frá anddyri skólans, sem gerir mig enn seinni, en ef það væri búið að leggja í öll stæði nema það fjarlægasta sem leyfilegt er að leggja í, þá væri fjarlægðin orðin heilir 350 metrar (hjá Leiknishúsinu), takk fyrir!

Ég er ekki mikill aðdáandi Facebook, en ég á marga vini á síðunni sem ég vil geta spjallað við. Mér til mikillar gleði er til svokallað Facebook spjallforrit sem gerir mér kleift að spjalla við Fb-vini mína og vera sýnilegur þeim, án þess að nota Facebook síðuna sjálfa. Ég setti upp forritið í dag og mun því verða mun oftar sýnilegur (flestum) Fb-vinum mínum, en líklega mun ég nota Facebook enn minna en verið hefur, og hef ég þó lítið notað það undanfarið! Það er alveg gulltryggt að maður segi eða geri einhverjar bölvaðar vitleysur öðru hvoru á þessari síðu, sem maður svo dauðsér eftir, eða að maður fái kjánahroll yfir einhverju sem aðrir séu að gera. Fínt að losna við það... að minnsta kosti þar til ég skipti aftur um skoðun! Það er mun betra að tjá sig bara hér, og skrifa eitthvað kjánalegt sem færri eru að kíkja á, og sem líklegra er að réttir aðilar skoði, heldur en að nánast allir manns ættingjar og annað fólk, sem maður hefur sett á vinalistann sinn sjái, hvort sem þeir höfðu áhuga eða ekki, því að allt sem maður skrifar á Facebook, birtist í einhverri ,,fréttaveitu" síðunnar. Mér er alveg sama þó að ókunnugt fólk slæðist hingað inn að lesa, það fólk veit hvort eð er nánast ekkert um mig og þó svo einhverjir þeirra yrðu reglulegir lesendur og jafnvel skrifuðu athugasemdir þá væri það bara allt í lagi. Það er bara gaman ef einhver ókunnugur sýnir skrifum manns áhuga, sá aðili er þá að koma hingað af þeirri ástæðu að honum eða henni líki við eitthvað í fari manns. Á Facebook, ef maður skrifar allt í einu að það eigi að ,,skjóta alla refi," eða maður skrifar að það eigi að ,,láta grey refina í friði," þá sjá það allir og fólk mun skiptast í fylkingar með eða á móti! Hérna fær maður auðvitað líka kannski bæði jákvæða og neikvæða gagnrýni, en munurinn er sá að sá sem er á móti lífsskoðunum mínum skrifar mig fljótt sem aula og hættir svo oftast í kjölfarið að heimsækja mig, vitleysinginn . Það er þægilegra að vera meira óskrifað blað í augum náungans sem hefur ekki áhuga á mér en hendir mér þó ekki af vinalistanum sökum blóðtengslanna eða annarra tengsla!

Það er sannarlega ekki allt ljúft í lífi mínu þessa dagana þó margt sé gott, eins og með hjólið. Ég hef átt við mikinn athyglisbrest að stríða alveg síðan skólaönnin hófst, sem hefur komið niður á náminu, en svo hef ég verið að kljást við miklar svefntruflanir að auki. Nú hefur þunglyndi bæst við auk sjúklegrar frestunaráráttu (oft fylgifiskur þunglyndis), en ég áttaði mig ekki strax á að ég væri kominn með þunglyndi því að það kom svo lúmskt, hægt og rólega. Það tengist eflaust klemmunni sem ég er í, að ná ekkert að einbeita mér að náminu, og að átta mig svo á því í framhaldinu, að von mín um útskrift fyrir jól væri runnin út í sandinn. Svo eru það fjármálin sem valda mér áhyggjum, en ég er í mínus og veit ekkert með starf eftir áramót, hef ekki enn fengið nein alvöru svör frá vinnuveitendum sem ég hef haft samband við, en reyndar á ég eftir að sækja um á fullt af stöðum. Ég gerði mér loks grein fyrir að ég væri nú með snert af þunglyndi þegar ég fór að hugsa um það hvað ég er farinn að sofa mikið. Ég er farinn að nota öll möguleg tækifæri til að sofa og þó ég sé til dæmis vakandi núna um miðja nótt, þá er ég að sofa miklu meira en venjulegan sólarhrings-dagskammt. Stundum sef ég meira að segja mest alla nóttina en samt legg ég mig heillengi eftir skólann. Þetta er ekki skemmtilegt, en mitt sterkasta vopn gegn þunglyndinu er að ég veit að það er bara í höfðinu á mér, og líf mitt hefur nákvæmlega ekkert orðið svona hræðilegt allt í einu. Það er einfaldlega dökkt ský í höfðinu á mér, það er allt og sumt. Samt losna ég ekki við þunglyndið, en það að vita að þetta er bara höfuðið gerir mér kleift að halda ,,næstum því" mínu striki, fara í sund, fara út og skokka, kíkja í heimsóknir (sem ég mætti þó gera meira af) og gera aðra uppbyggilega hluti, tja, auk þess að sofa svo þegar mér dettur ekkert skárra í hug! Hafið því engar áhyggjur af mér, ég mun jafna mig , og alveg sérstaklega þegar önnin er búin og ég fer að vinna aftur og ég get farið að enduskipuleggja tilveruna og hafa efni á að lifa í þessum blessaða efnisheimi. Það er bara staðreynd að þó að hamingjan fáist kannski ekki fyrir peninga, þá fæst öryggistilfinning og minni áhyggjur fyrir peninga, og hægt er að gera örlítið vel við sig án þess að óttast að fá það í bakið á gjalddaga.

Jæja, best að fara kannski að sofa?